Bo teraz wypowiada się Ukraina

03.12.2022 Wojna rosyjsko-ukraińska zdominowała percepcję świata i zasadniczo zmieniła obraz świata na całej planecie. W sposób szczególny kontemplują te okrutne wydarzenia osoby z Ukrainy. Nie ważne czy jesteś tuż przy zmieniającej się linii frontu, czy przybywasz na bezpiecznych terenach na uchodźctwie.

Веселки нема! Є пам'ять і почуття…

01.09.2021 Твердження (уявлення), що після смерті тварини «йдуть на веселку» – це втеча від реальності, прояв захисного механізму людської психіки, яка намагається пом’якшити сприйняття факту втрати назавжди… Бо, як у відомій пісні, «навсегда – это слишком долго». Це, як діти, які прикривають долонями очі й кажуть: «Чик-чик. Я в домцю».

Моє Сараєво!

15.08.2021 Сараєво - уроче місто-цвинтар, що ліниво розкинулося у долині Південних Альп, на берегах річки Міляцці. Місцеві бошняки, які тепер складають 80 % городян, повільні та привітливі правовірні слов’яни-мусульмани.

Ефекти українсько-польської наукової співпраці

01.12.2020 Метою праці «Соціолінгвістичний компендіум» є ознайомлення майбутніх соціологів і філологів, а таж осіб зацікавлених цією проблематикою з основними поняттями, проблемами й методами соціолінгвістики – науки, що розвивається на стику мовознавства, соціальної психології та етнографії і вивчає проблеми, пов’язані із соціальною природою мови, її суспільними функціями, механізмом впливу соціальних чинників на мову і роллю мови в житті суспільства.

Turecki obłęd i hüzün w tekstach Ece Temelkuran

27.11.2020 Bezkompromisowy stosunek tej autorki do polityczno-społecznej rzeczywistości w Turcji, jej dziennikarska działalność śledcza i poruszane tematy (kwestie wolności jednostek, feminizmu, Ormian i Kurdów) są często nieakceptowane w rodzinnym kraju pisarki.

Стамбул Памука

25.11.2020 Ти можеш або обожнювати, або ненавидіти Стамбул, але це місто ніколи не залишить байдужим. Якщо ти щиро полюбиш це місто на двох континентах – Стамбул віддячиться – обгорне тебе своєю таємничою легендою буття на пограниччі. Ти зможеш почути шепіт століть і відчути подих історії багатокультурної цивілізації на Боспорі, почуєш і побачиш, як єднається Схід і Захід, які насправді є їх лишень власними карикатурними відбитками. Ти зрозумієш суть Genius Loci. Просто тримай очі і серце відкритими… Як Орхан Памук…
Polakom wstęp wzbroniony?
15.12.2011

Na wstępie zaznaczę, że nikogo nie chcę obrazić tym artykułem oraz nie zamierzam wzmacniać istniejących stereotypów (pseudo?). Chciałbym tylko podzielić się własnymi obserwacjami i krótkimi rozważaniami, które były sprowokowane tabliczką, zauważoną na vaporetto w Wenecji.

Każdy naród jest inny i niepowtarzalny. O specyfice Polaków, o stereotypowej percepcji i autostereotypach wiele się pisało i mówiło.

Rozmawiając ze znajomymi, którzy mieli możliwość poznać ten piękny kraj nad Wisłą i jego czarujących mieszkańców ustaliłem szereg asocjacyjny, wiążących się z słowem Polska i Polak: Polski Papież, handel, wódka i kiełbasa, żurek i obsesja na punkcie pierogów, placków i naleśników, przesadna grzeczność, religijność i wyraźny patriotyzm. Ale także PLECAK!

Nie będę ukrywał, że za granicą Polaków wyróżniam po plecakach.

Jak zobaczę osobę z plecaczkiem na plecach na pl. Św. Piotra, pod wierzą Eiffela czy na statku na Czerwonym morzu – to od razu myślę, że to Rodak. Podchodzę bliżej przysłuchuję się do rozmowy i wyłapuję: „Robercie, chodź tu...”, „ależ proszę...”, „no wiesz, jak byłam...”, albo cieszące mój słuch: „k..wa mać”, „ja pier..lę”...

Przed pisaniem tego czegoś sięgnąłem do resursu internetowego, żeby trochę rozejrzeć się w temacie. Pierwsze, co znalazłem – forum www.famille.pl. Jeden z poruszonych tu wątków to „Polaka się poznaje po butach i plecaku!” (dokładny adres: http://www.familie.pl/Forum-11-256/m680415-2,Polaka-sie-poznaje-po-butach-i-plecaku.html). Czytając posty, z zdziwieniem dowiedziałem się, że Polacy tak boleśnie reagują na stereotypy i autostereotypy

Przetaczam jeden z postów: Niestety brzmi dziwnie ale tak jest. Tak jesteśmy rozpoznawani za granicą. Przeciętny Polak nosi plecak do wszystkiego (mimo że często pusty, czasem nawet idzie z plecakiem na dyskotekę) i buty koniecznie oryginalne Nike, Adidas czy inne by miały jak największy znak...

A następnie słuszna uwaga: A plecak do wszystkiego to i w Polsce się nosi :) Kolejne słuszne pytanie: Co złego jest w noszeniu plecaka do stroju sportowego lub pół-sportowego?

Internautka Lena sugeruje, że są inne oznaki „polskości”: Przypomina mi to trochę stereotyp Polaka w sandałach i skarpetkach – chociaż takie ewenementy chodzą jeszcze po świecie, to nie można powiedzieć, że jest to coś, po czym naszego rodaka można poznać :)

Asiula stwierdza jednoznacznie: Niestety jesteśmy tak rozpoznawani.

A jakaś Bielinek-Kapustnik szczerze przyznaje się: No ja cały czas chodzę z plecakiem, bo nie mam zamiaru krzywić sobie pleców i kręgosłupa jakimiś torebkami :) A niech wiedzą, żem Polka :)

Ciekawymi obserwacjami, które w dużej mierze tłumaczą dlaczego na europejskich dworcach i parkach rzucają mi się w oczy Rodacy po spożyciu alkoholu, dzieli się Bastianka: Ja również nie lubię stereotypów i ulniania, chociaż 3/4 się nimi posługuje. Pod wpływem impulsu zdarza i mi się czasami, niestety. W CA gdzie mieszkałam długi czas, wiecie po czym poznawałam Polaków? Po akcencie. Oczywiście, zdarzały się osobniki wulgarne, kiepsko ubrane, śmierdzące alkoholem i nikotyną, ale w każdym kraju znajdą się tacy. I bardzo często to ten 'margines' z Polski wyjeżdża zagranicę , bo kiepsko u nas z pracą i płacą i szukają szczęścia z dala od ojczyzny. Trzeba też zauważyć, że u nas praca typu robotnik, sprzątaczka, zmywak, chociaż posada jak każda inna, jest bardzo kiepsko opłacana - za granicą za wykonywanie tej samej roboty, dostaje się więcej. Dlatego też wydaje nam się, że zagranicą Polacy to tylko wstyd przynoszą. Bzdura! Trafiamy po prostu na takich osobników, ale to tylko kilka procent naszego społeczeństwa. Mamy tak wyrobione zdanie, bo ludzie śmierdzący alkoholem, głosi, źle ubrani pierwsi rzucają się w oczy. Natomiast przeciętny, spokojny Polak często przemyka obok nas chodnikiem, a my o tym nie wiemy i wygadujemy potem bzdury.

Na innym forum (http://www.fotka.pl/forum/moda_i_uroda/998114,Polacy) znalazłem potwierdzenie swoich przypuszczeń: Poznaję Polaka po plecaku, a Polkę po 'ciapaku' (Ciapak – slangowe, osba pochodząca z Indii. Najczęściej używane w Wielkiej Brytanii przez Polaków.

Może się mylę z tym plecakiem... Ale tyle razy wściekałem się, kiedy do pojazdu w Warszawie, Rzeszowie, czy to w Wałbrzychu wsiadali Rodacy z plecakami na plecach i stwarzali pewien dyskomfort... zamiast zdjąć plecaczek i wziąć go ręki, żeby nie przeszkadzać otaczającym.

Powiem tylko, że jeśli we Włoszech Polaków utożsamiają z plecakami na plecach, to Polaków obowiązuje zakaz wsiadania!

Życzę dobrego humoru.

Wasz L.S.