Сьогодні, пишучи про Стамбул, не можливо не посилатися на твори Орхана Памука. Літературний образ міста, створений письменником, упливає на рецепцію Стамбула. Не тільки на мою рецепцію, а й усіх сучасників, які читали прозу Памука.
Протягом останніх років періодично публікував у Фейсбуку пости-роздуми, емоційні флеші та просто інформаційні нотатки про Стамбул, Туреччину, традиції та звичаї імперії Османів. Сподіваюся, що мені вдалося ...
Polskie Wilno, Grodno i Lwów stały się częścią historii, literatury i wspomnień. Sentymenty dominują nad prawdą, przecież życie codzienne na Kresach wcale nie było sielanką. Pamięta się tylko skrajnie przeżycia.
Niech żyje Polska! Tegyvuoja Lietuva! Слава Україні! Жыве Беларусь!
Pewnym zimowym i pochmurnym wieczorem dotarłem tutaj po raz pierwszy, nie spodziewając się na szczególne wrażenia i specjalne emocje. Przyjechałem, żeby zaliczyć to miasto, ponieważ leżało po drodze do celu mojej podróży. Pomimo zmęczenia i nie zważając na padający mokry śnieg opuściłem hotel i poplotłem się na spacer starym miastem. Przemoczone buty same doprowadziły mnie na plac, od widoku którego mnie zatkało... Stałem zachwycony i oniemiały przez urok koronkowych kamienic i strzelistych wież. Wydawało mi się, że jestem już w innej rzeczywistości – to była miłość od pierwszego spojrzenia. Żadne miasto świata nie potrafiło zakochać mnie w sobie tak... od razu... i na zawsze... Później nieraz tutaj wracałem i zawsze dostawałem mocne wrażenia, a przede wszystkim przeżywałem nowe miłosne doznania. Coraz inne, ale prawdziwe i głębokie. O, Brukselo, ten przypadkowy romans trwa do dziś.