W rocznicę wybuchu wojny

03.03.2023 W dniu 27 lutego Zarząd Wydziału I Towarzystwa Naukowego Warszawskiego zorganizowało spotkanie naukowe, na którym prof. dr. hab. Lech Suchomłynow z Instytutu Slawistyki PAN przedstawił referat „Wojna rosyjsko-ukraińska: rozwód cywilizacji? (relacje Polaków z okupowanego miasta)”.

Bo teraz wypowiada się Ukraina

03.12.2022 Wojna rosyjsko-ukraińska zdominowała percepcję świata i zasadniczo zmieniła obraz świata na całej planecie. W sposób szczególny kontemplują te okrutne wydarzenia osoby z Ukrainy. Nie ważne czy jesteś tuż przy zmieniającej się linii frontu, czy przybywasz na bezpiecznych terenach na uchodźctwie.

Веселки нема! Є пам'ять і почуття…

01.09.2021 Твердження (уявлення), що після смерті тварини «йдуть на веселку» – це втеча від реальності, прояв захисного механізму людської психіки, яка намагається пом’якшити сприйняття факту втрати назавжди… Бо, як у відомій пісні, «навсегда – это слишком долго». Це, як діти, які прикривають долонями очі й кажуть: «Чик-чик. Я в домцю».

Моє Сараєво!

15.08.2021 Сараєво - уроче місто-цвинтар, що ліниво розкинулося у долині Південних Альп, на берегах річки Міляцці. Місцеві бошняки, які тепер складають 80 % городян, повільні та привітливі правовірні слов’яни-мусульмани.

Ефекти українсько-польської наукової співпраці

01.12.2020 Метою праці «Соціолінгвістичний компендіум» є ознайомлення майбутніх соціологів і філологів, а таж осіб зацікавлених цією проблематикою з основними поняттями, проблемами й методами соціолінгвістики – науки, що розвивається на стику мовознавства, соціальної психології та етнографії і вивчає проблеми, пов’язані із соціальною природою мови, її суспільними функціями, механізмом впливу соціальних чинників на мову і роллю мови в житті суспільства.

Turecki obłęd i hüzün w tekstach Ece Temelkuran

27.11.2020 Bezkompromisowy stosunek tej autorki do polityczno-społecznej rzeczywistości w Turcji, jej dziennikarska działalność śledcza i poruszane tematy (kwestie wolności jednostek, feminizmu, Ormian i Kurdów) są często nieakceptowane w rodzinnym kraju pisarki.
Maurice Barrès: „naród tytułowy” – pojęcie nieznane w Polsce
28.11.2023

Barrès uważał, że naród tytułowy to naród, który jest dominujący w państwie, w którym żyje. Naród ten ma swoją własną kulturę, tradycje i język, które są przekazywane z pokolenia na pokolenie. Naród tytułowy ma również prawo do samostanowienia i do obrony swojej tożsamości.

Zdaniem pisarza Francuzi są narodem tytułowym Francji. Mają swoją własną kulturę, tradycje i język, które są zakorzenione w historii kraju, dlatego mają oni prawo do samostanowienia i do obrony swojej tożsamości.

W swoich pracach Barrès często podkreślał znaczenie narodu tytułowego dla państwa. Uważał, że naród tytułowy jest gwarantem stabilności i jedności państwa. Naród tytułowy jest również źródłem siły i potęgi państwa.

Naród tytułowy ma szczególne obowiązki wobec państwa. Jest on odpowiedzialny za jego obronę i rozwój, a także za przekazywanie wartości i tradycji narodowych kolejnym pokoleniom.

W swoich pracach Barrès często podkreślał rolę historii i tradycji w kształtowaniu narodu. Uważał, że naród to nie tylko zbiór ludzi, ale również wspólna historia, kultura i tradycje.

Pojęcie "narodu tytułowego" zostało wprowadzone do nauki historycznej przez Heinricha von Treitschkego w XIX wieku. Barrès jednak nadał temu pojęciu nowe znaczenie. Barrès uważał, że naród tytułowy to nie tylko naród, który jest dominujący w państwie, ale także naród, który ma prawo do samostanowienia i do obrony swojej tożsamości.

Koncepcja "narodu tytułowego" Barrèsa miała duży wpływ na rozwój francuskiego nacjonalizmu. Była ona wykorzystywana przez prawicowe partie polityczne, które walczyły o wzmocnienie roli państwa i utrzymanie jego jedności.

W pracach Barrèsa można wyróżnić kilka najważniejszych elementów koncepcji "narodu tytułowego":

  • Dominacja: naród tytułowy jest dominującym narodem w państwie, stanowi jego główną siłę napędową.
  • Obowiązki: naród tytułowy ma szczególne obowiązki wobec państwa, jest odpowiedzialny za jego obronę i rozwój.
  • Historia i tradycja: naród to nie tylko zbiór ludzi, ale również wspólna historia, kultura i tradycje.

Przytoczę kilka przykładów użycia pojęcia "narodu tytułowego" w pracach Maurice'a Barrè'a:

  • W swojej książce "Les Déracinés" (1897) Barrès pisze o Francuzach, którzy stracili swoją narodową tożsamość w wyniku urbanizacji i industrializacji. Barrès uważa, że ci Francuzi są "wyrwani z korzeni" (déracinés) i że nie są już prawdziwymi Francuzami.
  • W swojej książce "La Colline inspirée" (1913) Barrès przedstawia wizję idealnego państwa francuskiego, w którym Francuzi są jednością. Barrès uważa, że to jedność narodowa jest kluczem do francuskiej potęgi.
  • W swojej książce "L'Appel au soldat" (1915) Barrès pisze o francuskich żołnierzach, którzy walczą w I wojnie światowej. Barrès uważa, że ci żołnierze walczą nie tylko o Francję, ale także o swoją narodową tożsamość.

Pojęcie "narodu tytułowego" jest nadal używane w nauce historycznej i politologii. Pojęcie to jest często wykorzystywane do analizy relacji między narodami w państwach wielonarodowych.

Pojęcie „naród tytułowy” używam w następujących pracach:

Upokorzanie innego: obraz xix-wiecznego podola w powieści Anatolija Swydnyc'kiego Luboraccy

Zniekształcone tożsamości wieloetnicznej Ukrainy

Lech Suchomłynow