• 
• 
• 
• 
• 

28.11.2023

Barrès uważał, że naród tytułowy to naród, który jest dominujący w państwie, w którym żyje. Naród ten ma swoją własną kulturę, tradycje i język, które są przekazywane z pokolenia na pokolenie. Naród tytułowy ma również prawo do samostanowienia i do obrony swojej tożsamości.

Zdaniem pisarza Francuzi są narodem tytułowym Francji. Mają swoją własną kulturę, tradycje i język, które są zakorzenione w historii kraju, dlatego mają oni prawo do samostanowienia i do obrony swojej tożsamości.

W swoich pracach Barrès często podkreślał znaczenie narodu tytułowego dla państwa. Uważał, że naród tytułowy jest gwarantem stabilności i jedności państwa. Naród tytułowy jest również źródłem siły i potęgi państwa.

Naród tytułowy ma szczególne obowiązki wobec państwa. Jest on odpowiedzialny za jego obronę i rozwój, a także za przekazywanie wartości i tradycji narodowych kolejnym pokoleniom.

W swoich pracach Barrès często podkreślał rolę historii i tradycji w kształtowaniu narodu. Uważał, że naród to nie tylko zbiór ludzi, ale również wspólna historia, kultura i tradycje.

Pojęcie "narodu tytułowego" zostało wprowadzone do nauki historycznej przez Heinricha von Treitschkego w XIX wieku. Barrès jednak nadał temu pojęciu nowe znaczenie. Barrès uważał, że naród tytułowy to nie tylko naród, który jest dominujący w państwie, ale także naród, który ma prawo do samostanowienia i do obrony swojej tożsamości.

Koncepcja "narodu tytułowego" Barrèsa miała duży wpływ na rozwój francuskiego nacjonalizmu. Była ona wykorzystywana przez prawicowe partie polityczne, które walczyły o wzmocnienie roli państwa i utrzymanie jego jedności.

W pracach Barrèsa można wyróżnić kilka najważniejszych elementów koncepcji "narodu tytułowego":

• Dominacja: naród tytułowy jest dominującym narodem w państwie, stanowi jego główną siłę napędową.
• Obowiązki: naród tytułowy ma szczególne obowiązki wobec państwa, jest odpowiedzialny za jego obronę i rozwój.
• Historia i tradycja: naród to nie tylko zbiór ludzi, ale również wspólna historia, kultura i tradycje.

Przytoczę kilka przykładów użycia pojęcia "narodu tytułowego" w pracach Maurice'a Barrè'a:

• W swojej książce "Les Déracinés" (1897) Barrès pisze o Francuzach, którzy stracili swoją narodową tożsamość w wyniku urbanizacji i industrializacji. Barrès uważa, że ci Francuzi są "wyrwani z korzeni" (déracinés) i że nie są już prawdziwymi Francuzami.
• W swojej książce "La Colline inspirée" (1913) Barrès przedstawia wizję idealnego państwa francuskiego, w którym Francuzi są jednością. Barrès uważa, że to jedność narodowa jest kluczem do francuskiej potęgi.
• W swojej książce "L'Appel au soldat" (1915) Barrès pisze o francuskich żołnierzach, którzy walczą w I wojnie światowej. Barrès uważa, że ci żołnierze walczą nie tylko o Francję, ale także o swoją narodową tożsamość.

Pojęcie "narodu tytułowego" jest nadal używane w nauce historycznej i politologii. Pojęcie to jest często wykorzystywane do analizy relacji między narodami w państwach wielonarodowych.

Pojęcie „naród tytułowy” używam w następujących pracach:

Upokorzanie innego: obraz xix-wiecznego podola w powieści Anatolija Swydnyc'kiego Luboraccy

Zniekształcone tożsamości wieloetnicznej Ukrainy

Lech Suchomłynow